Амаль штодня мы з ім бачымся на прыступках старога Дома друку, пабудаванага яшчэ з удзелам палонных немцаў. Здароўкаемся, рукаемся. Ён, як заўсёды, не забываецца спытаць: “Как там папа?” (Мой бацька з ім сябруе ўжо не адзін дзясятак гадоў.) Іншы раз ён проста зазірне ў наш працоўны кабінет на другім паверсе Дома друку і скажа ўсім нам, супрацоўнікам “Настаўніцкай газеты”, каб ... Падрабязней »