Сталічныя тэатры сустрэлі лета сапраўдным парадам прэм’ер. У Беларускім дзяржаўным тэатры лялек адшукалі “Таямнічага гіпапатама”, на абноўленую сцэну ТЮГа прыляцела “Сіняя птушка”, а Нацыянальны акадэмічны драматычны тэатр імя М.Горкага прапанаваў сваім гледачам пражыць “Вечнасць на дваіх”. Для многіх у чэрвені пачынаецца час адпачынкаў і канікул, аднак паход у тэатр можна лёгка ўпісаць у свой летні расклад, тым больш што ёсць ... Падрабязней »
“Дзед” у Рэспубліканскім тэатры беларускай драматургіі І хто сказаў, што спектакль, прысвечаны Вялікай Айчыннай вайне, абавязкова павінен быць трагедыяй альбо драмай? Вось паставіў жа ў 1971 годзе Валерый Раеўскі ў Купалаўскім “Трыбунал” А.Макаёнка, гэты “народны лубок”, у якім было з чаго пасмяяцца! А яшчэ ў старэйшым драматычным тэатры краіны рэжысёр збіраўся ўвасобіць трагікамедыю Вячаслава Паніна “Дзед”. Аднак зоркі ў той ... Падрабязней »
Калі ў апошні дзень зімы ў Вялікім тэатры оперы і балета наладзілі святочны вечар, падставай для гэтага быў не надыход вясны, як можна было б падумаць. Госці і гледачы ў Вялікай зале тэатра сабраліся з нагоды святкавання юбілею кампазітара Сяргея Картэса. Юбіляр, дарэчы, у 90-я — пачатку нулявых гадоў быў дырэктарам і мастацкім кіраўніком беларускай оперы, якая пэўны час існавала ... Падрабязней »
У пачатку новага года можна азірнуцца на год мінулы, каб ацаніць яго здабыткі, падумаць над пралікамі і памылкамі, увогуле, падсумаваць усё добрае і не вельмі, той багаж, з якім уступаеш у будучыню. Што тычыцца тэатра, тут вынікі прынята падводзіць пасля завяршэння сезона, аднак часам можна парушыць правіла, асабліва калі на гэта ёсць падставы. Галоўны музычны тэатр краіны, Нацыянальны акадэмічны Вялікі ... Падрабязней »
Калі казаць шчыра, то ў рэпертуары Беларускага дзяржаўнага акадэмічнага музычнага тэатра ўжо дастаткова доўгі час дэфіцыт сур’ёзных пастановак з добрай драматургічнай асновай. Адчувальны дэфіцыт такіх спектакляў, якія б радавалі не толькі цудоўнай класічнай (ці некласічнай) музыкай, не проста забаўлялі гледача, а прымушалі думаць, суперажываць, плакаць і смяяцца па прычыне здаровага гумару, а не з-за пікантнасці паводзін герояў ці сітуацый. І ... Падрабязней »
“Баязліўцы! Дзе абараніць вам // Вашых жонак ад юрліўцаў? // Вам на поясе насіць бы // Не мячы, а верацёны”. Гэтымі словамі ў п’есе Лопэ дэ Вега “Фуэнта Авехуна” галоўная гераіня Лаўрэнсія заклікала сваіх аднавяскоўцаў да паўстання супраць жорсткага Камандора. У арсенале Лаўрэнсіі з аднайменнага балета Аляксандра Крэйна слоў няма, але ёсць танец, які не толькі прымушае сялян узяцца за ... Падрабязней »
На афішы Беларускага дзяржаўнага тэатра лялек побач з назвай новай пастаноўкі “Тарцюфа” Ж.-Б.Мальера стаіць узроставае абмежаванне “+17”. Насамрэч яго можна было б замяніць на рэкамендацыю “для асоб з устойлівым гарманальным фонам, пачуццём гумару і ўзроўнем інтэлекту вышэй сярэдняга”. Не, вы толькі не падумайце, што ў тэатры паставілі нешта непрыстойнае альбо прызначанае выключна для элітарнай публікі. Аднак, калі б выкладчыкі-энтузіясты вырашылі ... Падрабязней »
У мінскіх тэатрах стала ўжо амаль добрай традыцыяй напрыканцы сезона прадстаўляць увазе гледачоў прэм’еры. Беларускі дзяржаўны музычны тэатр не з’яўляецца выключэннем: 10 ліпеня на яго сцэне адбылася прэм’ера балета Л.Мінкуса “Дон Кіхот” (“Сон Дон Кіхота”) у пастаноўцы галоўнага балетмайстра класічнага балета тэатра народнага артыста Беларусі Уладзіміра Іванова. Адзін з самых яркіх беларускіх танцоўшчыкаў 1970—80-х гадоў, на якога ставіў свае балеты ... Падрабязней »
Як вядома, ажыццявіць падарожжа ў гісторыю немагчыма, хоць такое жаданне, напэўна, на працягу ўсяго існавання чалавецтва не пакідае людзей. Навукоўцы і дзеячы мастацтва час ад часу звяртаюцца як да даследавання мінулага, так і да выкарыстання набыткаў “сівой даўніны” ў якасці крыніц натхнення дня сённяшняга. Словы “рэканструкцыя” і “рэстаўрацыя” стала ўкараніліся ў нашым паўсядзённым слоўніку, а ўзровень сучасных тэхналогій дазваляе з ... Падрабязней »
Чаму класічныя творы (няважна, літаратурныя, музычныя альбо жывапісныя) бесперапынна прыцягваюць увагу як простых “спажыўцоў” мастацтва, так і яго актыўных дзеячаў? Разважаць на гэты конт можна доўга, але сутнасць адказу ў большасці выпадкаў будзе гучаць хрэстаматыйна: з-за свайго ўнутранага зместу, звароту да вечных каштоўнасцей, якія і надаюць класічнаму мастацтву сталую актуальнасць і гарантуюць яму амаль вечнае жыццё. Напэўна, гэта адна з ... Падрабязней »
Рэй Інтэрнэт-версія дадатку да "Настаўніцкай газеты"