Апошнім прыпынкам у маім кароткім падарожжы па адукацыйным Шчучыне быў Шчучынскі цэнтр творчасці дзяцей і моладзі, і ў гэтым, здаецца, была свая адмысловая логіка, свой сэнс. Пабываўшы да гэтага ў гімназіі і яслях-садзе — гэта значыць ва ўстановах агульнай сярэдняй і дашкольнай адукацыі, для поўнага задавальнення ад камандзіроўкі я мусіў мець яшчэ і нешта ў дадатак. І акурат гэтым дадаткам ... Падрабязней »
Дзіця робіць кнігу… Яно не ўмее яшчэ нават толкам чытаць — ну а хіба будзеш патрабаваць гэтага ад 3—4-гадовага дзіцяці? Але ўжо робіць кнігу! Сваю! Першую! Ведаючы, што яна выйдзе ў адмысловай “Дзіцячай друкарні” і што на свяце Дня беларускага пісьменства гэтую кнігу ўбачаць, нават патрымаюць у руках сур’ёзныя дарослыя дзядзі і цёці, будуць гартаць яе і ўсміхацца, захапляцца, здзіўляцца… ... Падрабязней »
Усё сур’ёзна ў Шчучыне, вельмі сур’ёзна! І ў вучэбным, і ў навукова-даследчым, і ў музейным плане… Я гэта асабліва выразна адчуў, калі пабываў у Шчучынскай гімназіі і пазнаёміўся там з дзвюма вельмі цікавымі жанчынамі: настаўніцай гісторыі, фактычна легендарным мясцовым краязнаўцам, ініцыятаркай мноства гісторыка-краязнаўчых праектаў, у тым ліку па вызначэнні сямі цудаў Шчучыншчыны, Аленай Яўгенаўнай Лісоўскай і настаўніцай беларускай мовы і ... Падрабязней »
Падчас сваёй камандзіроўкі ў Шчучын яшчэ па дарозе з аўтавакзала ў райвыканкам я паспеў неаднойчы па-сапраўднаму здзівіцца. Ішоў сабе па вуліцы Савецкай, з цікаўнасцю аглядаючы незнаёмы горад, і раптам нейкая неадольная сіла прымусіла мяне зірнуць строга направа, а там на мяне пазіраў… гіганцкі Францыск Скарына са сцяны аднаго з будынкаў. Няцяжка было адразу зразумець, што гэта школа (як высветлілася, 2-я ... Падрабязней »
Рэй Інтэрнэт-версія дадатку да "Настаўніцкай газеты"